نوگل مامان و بابا

از 5 فروردین دیگه روز کاری بود و من باید می رفتم سرکار، قرار شد با بابایی عصر بریم آزمایشگاه،که برنامه بهم ریخت و مجبور شدیم عصر بریم عیددیدنی از آنجاییکه صبر در زندگی مامانی هیچ نقشی نداره و من خیلی منتظر جواب آزمایش بودم به بابایی گفتم من خودم از کارخونه مرخصی می گیریم و می رم آز میدم اول گفت بذار باهم بریم  اما بعد راضی شد. ظهر زود ناهارم و خوردم تو ساعت استراحت از کارخاونه اومدم بیرون آزمایشگاه سر فلکه پیام نمی دونم چرا بسته بود . ناراحت شدم اما یه دفعه یادم به آزمایشگاه رضویه افتاد تا رسیدم متصدیش می خواست بره که دیگه دلش سوخت و ازم آزمایش گرفت. یه رب ساعتی نشستم که جواب حاضر شد posetive مطمئن بودم اما وقتی جوابو دیدم توی پله ها...

عزیز دلم، فسقلی من، روز 4فروردین 1393 به وجود نازنینت پی بردم، صبح از خواب بیدار شدم و با یه حس عجیب به خودم گفتم این آخرین باره که بیبی چک میذارم. وقتی هر دوتاش مثبت شد. گریه ام گرفت . من مامان شده بودم!!! تصمیم داشتم به بابایی نگم تا سورپرایزش کنم. اما چه کنم که این دل من طاقت نداره. رفتم توی رختخواب صداش کردم و بعد توی بغلش گریه کردم. بیچاره بابایی می گفت چی شده؟؟؟ من فقط گریه می کردم. تا اینکه خودش حدس زد، اونم خیلی خوشحال شد اما گفت عزیزم تا مطمئن نشدی و آزمایش ندادی بهش فک نکن. قرار شد فردا با هم بریم آزمایش بدیم. ولی مامانی من می دونستم تو، توی دلمی ...

 چند روز بود که هر از گاهی احساس سرگیجه داشتم، من و سرگیجه؟؟؟ منتظر مامان شدن بودم  توی بهبوهه روزهای آخر اسفند سال 92 بود( 28 اسفند سال92) که درگیر خونه تکوونی و خرید و . . . بودم واسه همین دلمو زدم به دریا و بیبی چک خریدم. وقتی تست کردم یکیش منفی شد البته با یه خط خیلی خیلی کمرنگ و اسه همین رفتم دومی رو امتحان کردم از بس هول بودم خراب شد . اما همونطور که نصفه نشون داد دو تا خط نشون داد .بازم بهش امید نبستم. بد حالتی بود احساست بهت میگه یه چیزی تغییر کرده اما علم چیز دیگه ای می گه تصمیم گرفتم بی خیال بشم. ...