من، با تو، مـــــــــــــــادر شدم

سلام عزیزترینم. این روزا دارم لحظه شماری می کنم تا زودتر وضعیت قرارداد بعدیم مشخص بشه تا برم به مدیرم بگم که دیگه نمیام سر کار.

باورم نمیشه که این منم که برای سر کار نرفتن لحظه شماری کنه

اما تا آدمها توی موقعیت قرار نگیرن نمی دونن چه تصمیمی خواهند گرفت.

به نظرم چه کاری بهتراز مادری کردن تمام وقت برای تو

برم سر کار که یه روز غبطه روزهایی روکه می تونستم کنارت سپری کنمو نکردم رو بخورم؟؟؟

که یه روز بهم بگی من آرزومه تو در رو برام بازکنی وقتی از مدرسه بر می گردم؟؟؟

که اوونجوری که دلم می خواد تربیتت نکنم؟؟؟

که . . . که . .. و هزار که دیگه؟؟؟؟

من سحر، درآستانه 29 سالگی مامان آقا پارسا تصمیم گرفتم  که مادرانه هایم را درقلبم بهتر ثبت کنم/

مگر چند سال به آغوش مداومم نیاز داری؟؟؟ مگر چند سال به خنده ها و بازی کردن های من با خودت نیاز داری؟؟؟؟ مگر  ؟؟؟............... که از تو دریغش کنم؟؟

حتی اگر روزی بروی و پشت سرت را هم نگاه نکنی من باز هم ار این تصمیمم پشیمون نمیشوم. چون هر کس وظیفه ای داره و بهتر بگم عشق من نه وظیفه من، مادری کردن  و مادرانه با تو هست.

خدا بهم کمک کنه 

مطمئننا وقتی پیشت باشم و بیشتر محبتت کنم . پسر بهتری خواهی شد.

اما بگم مامانی که تصمیم دارم یه کم که بزرگتر شدی حالا هفته ای 2 روز برای چند ساعت کلاسهای هنری برم تو رو هم مهد می ذارم تا هم اجتماعی تر بار بیایی و هم یه چیزایی یاد بگیری 

و هم مامانت روحیه شو حفظ کنه

ممکنه آرایشگری یاد بگیرم ، کارای تم تولد هم خیییلی دوست دارم

راستی ان شااله بعد از محرم و صفر برات تولد رنگین کمانی می گیرم 

خدا پشت وپناهت عزیزم